Byłam pewna, że znalazłam miłość swojego życia, że jeszcze mam szansę na szczęście, że moja przyszłość się zmieni. Syn pokrzyżował mi plany. Zagroził, że zgłosi mojego przyjaciela na policję i usunął mi konto. Jestem zrozpaczona – pisze Wanda.
– Od wielu lat doskwiera mi samotność. Nie szukałam miłości, bo kogo może znaleźć kobieta w moim wieku, po sześćdziesiątce? Wokół tylko same „stare pryki” albo za dużo piją, albo mają dziwne dzieci, problemy ze zdrowiem i niską emeryturę. Nie chcę na stare lata zostać niańką jakiegoś emeryta – mówi Wanda, która całe życie była pielęgniarką. Męża straciła dwadzieścia lat temu. Zginął w wypadku. Jeździł jako kurier. Został jej tylko syn Mateusz, ale ten już od lat mieszka w Warszawie z rodziną. Ona została w Pomiechówku.
Wanda po śmierci męża zajmowała się wychowywaniem syna, który był jeszcze w liceum. Potem, gdy on wyjechał na studia, została sama. No może nie całkiem sama, bo oczywiście miała sąsiadki, ale przyjaciółki – nie. Dlaczego? Może dlatego, że pracowała w szpitalu niemal na dwa etaty, tam toczyło się całe jej życie, tam miała koleżanki, ale gdy przeszła na emeryturę – kontakt się urwał. Zaczęła jej doskwierać samotność.
Na gminnym kursie dla seniorów poznała trochę funkcjonowanie komputera i Internetu. Dostała nawet darmowy laptop. Założyła sobie profil na Facebooku. Odnowiła kontakty z dawnymi znajomymi, które mieszkały w innych miejscowościach pod Warszawą. Zaczęły się nawet czasem spotykać w stolicy na spacerze w parku, czy w kawiarni. – Poczułam się znów młoda. Ploteczki, czasem wyjście do kina. Miło było ubrać się lepiej, wyjść z domu. Czasem nawet specjalnie chodziłam wcześniej do fryzjera, żeby pokazać się z lepszej strony koleżankom. Dzwoniłyśmy do siebie albo pisałyśmy przez Messenger na Facebooku – opowiada Wanda i dodaje: Właśnie przez profil na Facebooku poznałam Thomasa. Mówię o nim Tomasz, bo tak bardziej swojsko brzmi.
Wanda nie pamięta, jak zaczęła się ta znajomość. Chyba tak, że dodała go po prostu do znajomych, bo chyba miała go wśród znajomych któraś z koleżanek. On coś zlajkował, coś skomentował pod jej postem. Potem zaczął przysyłać jej przez Messenger jakieś miłe obrazki, miłe słowa. – W końcu zagadnął, ja coś odpisałam – wspomina. Czy była zaskoczona, że odzywa się do niej Amerykanin? – Trochę tak, ale pisał po polsku, choć trochę kaleczył język. Ujęło mnie to, że prawił mi komplementy. Dawno nikt nie mówił do mnie takich miłych rzeczy. Tego chyba potrzebuje każda kobieta, żeby poczuć się zauważona. Podobały mu się moje zdjęcia, Tomasz zauważał, że mam nową fryzurę. Pisał „Cześć boska”. To było bardzo miłe. Tym bardziej, że ja wcześniej już uważałam siebie za starą babę, a tu nagle komplementował mnie taki wysportowany, szpakowaty przystojniak – uśmiecha się Wanda. – Bardzo mi to pochlebiało.
Znajomość rozwijała się dość szybko. On zwierzał się, że pracuje dla wojska. Wypytywał ją o dom, o rodzinę. – Te rozmowy na Messengerze to była taka moja odskocznia. Czekałam na to wieczorne spotkanie. Potem zaczęliśmy pisać jeszcze częściej. Nigdy bym się nie spodziewała, że dopadnie mnie internetowa miłość – mówi Wanda. Nie zwierzała się koleżankom ze znajomości z Thomasem. Jak twierdzi, nie chciała, żeby były zazdrosne, albo obawiały się, że przez nową znajomość się od nich odsunie. – Myślałam, że nasza znajomość z Tomaszem pozostanie tylko na Facebooku. Byłam bardzo zaskoczona, gdy okazało się, że wybiera się do Polski. Zwierzył mi się, że przyjedzie tu do jednej z baz wojskowych. Nie mógł powiedzieć gdzie, bo to tajemnica, ale zapewniał, że spotkamy się w Warszawie. Bardzo mnie to zaciekawiło i ucieszyło – mówi kobieta.
- Zobacz też: Historia o piekle, które wydarzyło się w raju
Wanda zaangażowała się jeszcze bardziej. Perspektywa spotkania sprawiła, że Thomas stał się jej jeszcze bliższy. Z osoby, którą znała tylko na odległość, wirtualnie, zaczął stawać się kimś, z kim mogłaby związać swoje życie. Zaczęła marzyć… – Rozmawialiśmy o tym, co dalej. Pisałam mu o realiach emerytury w Polsce, ale że dzięki ciężkiej pracy udało mi się trochę odłożyć. Wysyłałam zdjęcia domu, ogródka, z którego jestem bardzo dumna. Pisałam, że czuję się samotna, bo choć mam syna i wnuki, tak naprawdę nie mają dla mnie czasu. Oni tam, w stolicy, ja w Pomiechówku. Widujemy się w tylko od święta, raz na kilka tygodni, choć dzieli nas zaledwie kilkadziesiąt kilometrów. Tomasz pisał, że mnie rozumie, że marzy o zamieszkaniu na wsi. On też był wdowcem, choć znacznie później stracił żonę. Nie mieli dzieci, dlatego pojechał na misję do Syrii, a teraz miał przenieść się do Polski – zwierza się Wanda.
Thomas miał jednak pewien problem. – Jakieś dwa tygodnie temu napisał, że ma problem z wizą i potrzebuje pożyczki. – Chodziło do drobny przelew – 2 tysiące złotych. Mówił, że chwilowo ma zablokowane konto, bo zgubił kartę, ale podał mi konto kolegi. Zrobiłam przelew bez wahania. W końcu przecież znaliśmy się już ponad pół roku – opowiada kobieta. – Niestety, nieopacznie wspomniałam o tym mojemu synowi, kiedy do mnie zadzwonił. No i się zaczęło. Mateusz dosłownie zaczął na mnie krzyczeć: Mamo, co ty robisz. To oszust! Nie słyszałaś o oszustwie na amerykańskiego żołnierza? Rozłączyłam się. Przecież znam Tomasza. Tyle godzin spędziliśmy na pisaniu do siebie. To nie był żaden oszust – mówi Wanda.
To nie był koniec kłótni. – Syn przyjechał do mnie niespodziewanie. O rozmowie na temat mojego znajomego nawet nie napomknął. Ale gdy poszłam po zakupy wziął mój laptop i usunął całe moje konto. Zniknęła cała korespondencja. Wszystkie moje kontakty, wszystkie zdjęcia. Byłam zrozpaczona! – mówi Wanda. – Zrobiłam mu karczebną awanturę. Rozumiem, że rodzice wtrącają się i robią kipisz w komputerach nastolatek, ale żeby syn zaglądał do laptopa matki! Kazałam mu się wynosić i powiedziałam, żeby nie dzwonił – mówi wzburzonym głosem Wanda.
Mateusz napisał potem do matki, ale nie uwierzyła w jego usprawiedliwienia. – Napisał mi, że tak właśnie jak Thomas postępują internetowi oszuści. Że policja ciągle ostrzega, że to się zaczyna tak niewinnie, od flirtu, a potem idzie przelew za przelewem, kobiety tracą oszczędności życia, a oszust znika. Że powinnam zgłosić to na policję, bo jak nie to on sam to zrobi. Ok. Może i tak jest, ale na pewno nie byłoby tak z Tomaszem. Założyłam nowe konto i sprawdziłam go. Poszukałam, ale już się do mnie nie odzywa. Pewnie przed usunięciem konta syn musiał mu coś napisać, niby ode mnie. Że z nim zrywam, albo że wiem, że jest oszustem i się obraził – zastanawia się kobieta.
Wanda nie może pogodzić się z tym, że Mateusz zakończył jej znajomość z mężczyzną, z których chciała ułożyć sobie życie. – Kocham mojego syna. Mam go tylko jednego, ale mu tego nigdy nie wybaczę. Pokochałam Tomasza, teraz wiem to na pewno, i on mnie też. Marzyłam, że jak odejdzie z wojska to zamieszkamy, gdzieś w Polsce. Sprzedam dom w Pomiechówku i kupimy coś w górach. On też pisał, że ma oszczędności. Zresztą jego emerytura a moja, to niebo a ziemia. Po raz pierwszy od lat byłam naprawdę szczęśliwa. Poczułam się młodsza, czułam się doceniana i kochana, a teraz zostałam znów sama. Byłam pewna, że znalazłam miłość swojego życia, że jeszcze mam szansę na szczęście, że moja przyszłość się zmieni. Syn pokrzyżował mi plany. Jestem załamana – dodaje.
Imiona i niektóre szczegóły zostały zmienione dla bezpieczeństwa bohaterów
